Kia Ora

Kia ora (hallo)

Ik ga beginnen met één van de, tot nog toe, mooiste dingen van onze vakantie: Milford Sound. Piopiotahi, de Maori-naam voor Milford is de bekendste fjord, in Fiordland National Park. De fjord is ongeveer 16 km lang tot aan open zee en varieert in diepte tussen de100 tot 450 meter. Zeer typerend zijn de hoge en zeer steile rotsen rondom de fjord. Het hoogste punt van het fjord is de Mitre Peak met een hoogte van 1692 meter. In Milford Sound regent het gemiddeld 6813 mm en 182 dagen per jaar. Het is daarmee de natste plaats van Nieuw-Zeeland, maar gelukkig hadden wij stralend weer waardoor het allemaal nog net nog iets mooier werd. Dit betekende niet dat het warm was, t-shirt, trui, vesten en een jas en nog was het blauw bekken. Gelukkig was dat het waard. We hebben een natuur-cruise gedaan om de fjord goed te bekijken. Het geluk dat we hadden is dat een dag eerder het zo hard geregend had dat onze toer om in de grotten de glowwormen te gaan bekijken geannuleerd was. Dit omdat de ingang van de grot onderwater stond. Het gunstige daaraan was dat we een hele dag de tijd hadden om in Milford te komen en dat door de hevige regenval er veel meer en hele krachtige watervallen waren. We hebben er 4 uur over gedaan om in Milford te komen, dit was puur te danken aan de mooie omgeving. In twee uur kun je er makkelijk zijn, maar het was te mooi om niet constant te stoppen. Watervallen, uitzicht op een grote vallei, kea's, korte wandelroute's enz. Een korte uitleg wat kea's zijn: Het zijn grote vogels, lijken wat op papegaaien en zijn eng! We denken dat ze vaak gevoerd worden door toeristen want zodra je ergens stopte in dat gebied, kwamen ze aangevlogen. De eerste keer dat we ze zagen stond ik op een uitkijkpunt en landde er eentje op 10 cm langs me! Schrok me dood, dacht dat het een roofvogel was. We waren daarnaast gewaarschuwd door een reiziger dat deze kea's van zijn auto had moeten jagen omdat deze al het rubber er af trekken.. Zie je, enge beesten maar wel heel mooi.
Na heel dit avontuur zijn we terug naar de grotten gegaan omdat de ingang weer toegankelijk was. De grot zelf was heel mooi, geen stalagmieten of stalactieten omdat de grot nog te jong is maar wel glowwormen (de naam zegt alles), coole vormen en een constante flow van water. Omdat we Milford zo mooi vonden hadden we besloten om ook naar Doubtful Sound te gaan, zelfde principe alleen dan veel verder het natuurpark in! Nou viel dat even tegen.. De fjord was minder mooi, nog steeds mooi maar minder als Milford. Je kunt er zelf niet komen dus je moet met een toer, als schapen in kudde achter elkaar aan. Je moet twee keer de boot en de bus pakken waardoor je een hele dag kwijt bent. Kortom, zonde van de tijd en het geld!
Na dit alles hebben we koers gezet naar Queenstown, het walhalla van extreme sporten. We vonden dit een super leuk dorpje. De sfeer deed ons een beetje denken aan een Oostenrijks ski-gebied met levendige apres-ski. Je hebt er een centrum met fatsoenlijke winkeltjes en restaurantjes en er is leven. Het is het dorpje waar ook het geld zit, alles is netjes. Het was dus voor mij de perfecte plek om te gaan parachute springen. Ik had het bijna niet gehaald omdat we de nacht van tevoren in een natuurpark in de buurt hadden geslapen en we de lichten van de auto aan hadden laten staan! Onze 'Joe' geeft geen geluid als ze nog aan staan dus de accu was leeg en niemand had startkabels. Stress! Gelukkig bood een oud Amerikaans stel aan om mij in het centrum af te zetten. Dit aanbod dus aangenomen terwijl Luuk bij de auto op de anwb wachtte. De parkranger was er echter eerder waardoor hij vrij snel op weg kon. Echter door het verkeerd/haastig lezen van mijn smsje mbt de locatie heeft hij heel lang door de omgeving getoerd maar kwam hij niet op tijd aan. Ik was net 1 minuut geland. Hij baalde dus super erg, maar gelukkig is er een dvd! Jullie kunnen straks dus allemaal even meegenieten. Voordat we verder trokken zijn we nog gestopt bij de AJ Hackett Bridge. De geboorte plek van bungy- jumpen. Jep, is een Nieuw Zeelandse uitvinding, wist ik ook niet. We hadden beide niet de behoefte om hier aan deel te nemen, gek genoeg veel schattige Aziatische meisjes wel. Vervolgens hebben we nog een stop gemaakt bij de Franz Jozef Gletsjer voordat we naar Kaikoera zijn gereden.
In Kaikoera hebben we een ander hoogte punt van de vakantie beleefd. Hier hebben we gezwommen/gespeeld met wilde dolfijnen. We zijn om 06.00 uur 's ochtends, volledig in wetsuits de zee op gegaan om dolfijnen te spotten. De vraag was hoeveel we er zouden zien en of ze wel wilde blijven als wij het water in gingen. Nou we hadden geluk want we hadden er ongeveer 100 en ze waren heel nieuwsgierig. Vooraf hadden we uitleg gekregen dat wij de dolfijnen zouden moeten interesseren om naar ons toe te komen door geluid te maken. Ze zijn heel goed in het schatten van afstand dus je als je je handen uitsteekt gaan ze weg, armen langs je. Nou je gedragen als een halve zool in het water met geluidjes door je snorkel gaat ons beide goed af, en de dolfijnen zijn dus ook op een aantal cm dichtbij ons gekomen. Ze gaan dan rondjes om je heen zwemmen en de truc is om ze bij te houden, dat lukt een paar rondjes maar daarna zijn ze te snel. Het was echt een magische ervaring omdat het echt wilde dolfijnen zijn die jij moet entertainen anders gaan ze weg. Na deze stop hadden we het idee alles wel gezien te hebben op het zuider eiland en gaan we de overtocht naar het noorder eiland maken, op naar nog meer avontuur!

X Simone

Ps. Wegens gebrekkig internet is dit verhaal later geplaatst.